Op de PABO leerde ik dat kinderen met 4 jaar motorisch nog niet rijp zijn om te leren zwemmen. Ze moeten twee verschillende bewegingen maken met hun benen en armen en als ze nog in een voorliggende fase zitten, heeft leren zwemmen geen zin. Met dat in mijn achterhoofd ging onze dochter pas op haar zesde naar zwemles. Een groot drama voor haar. Met moeite kon ze haar hoofd boven water houden. Te zwakke beenspieren zei men. Met veel moeite heeft ze uiteindelijk haar A-diploma gehaald, maar zwemmen is en blijft een straf voor haar.
Als dreumes en later peuter en kleuter en eigenlijk verderop in de basisschool liep ze altijd op haar tenen. Te korte achillespees of iets in die zin. Haar ontwikkeling was verder prima, dus ach. Ze had weinig leerproblemen, behalve rekenen. Automatiseren ging moeizaam, maar ze redde zich prima, geen zorgen dus.
Schrijven deed ze keurig, mooie lettervormen, ze hing alleen altijd op de tafel. Beetje schuin, leunend op haar arm, ondersteunde vaak haar hoofd, puntje van haar tong uit haar mond. Schattig! Kost inspanning! Ze ontwikkelde wel een hele aparte pengreep, een zogenaamde wikkelduim met een knakkende wijsvinger. Schrijven gaat daardoor zeer doen.
Haar been kan ze niet stilhouden, nu nog steeds niet. Als ze naast je zit zie je in je ooghoeken altijd en eeuwig dat been heen en weer wiebelen. Ze is niet zo groot en kan moeilijk met haar voeten bij de grond. Maar waarom doet ze het dan ook wanneer haar benen rusten op de bank?
Haar aangeboren onhandigheid! Hoe vaak we dat niett geroepen hebben. ze viel altijd, struikelde altijd en gooide dingen om. Aangeboren onhandigheid….
Haar oog-hand coördinatie! Ballen gooien en vangen! Hilarisch! Dat kon ze niet, gooide scheef en ving slecht. Badminton was om te lachen, ze sloeg mis en als ze raak sloeg wist je zeker dat de shuttle niet bij jou kwam. En eigenlijk is dat nog zo. Het is allemaal wel veel beter geworden, maar een kei is ze er niet in!
Tijdens mijn opleiding kwam ik erachter dat al deze factoren aanleiding kunnen zijn voor niet geïntegreerde reflexen. Toen ik de symptomen van de STNR hoorde vielen alle puzzelstukjes op hun plek. Inmiddels ben ik veel verder in de reflexen, ik heb een opleiding gedaan bin RMTi en deze methode gebruik ik in de praktijk. Deze methode heeft fijne oefeningen.
Bij schoolkinderen/jongeren, maar ook volwassenen geeft de STNR de volgende kenmerken:
1. Op de tenen lopen (ja hoor! Dat deed ze als dreumes altijd!)
2. Slechte lichaamshouding (erg voorover/te lage spierspanning of teveel achterover lopen/teveel spierspanning) hmmmm holle rug 😬
3. Gebrek aan concentratie, kort aandacht kunnen vasthouden
4. Slordige eter (oeps, hier herken ik manlief 😂)
5. Moeite met vangen van (kleine) bal ☑️
6. schrijfproblemen
7. Hoofd ondersteunen bij het schrijven/luisteren/lezen ☑️
8. hoofd ligt (bijna) op de tafel tijdens schrijven of lezen ☑️
9. Oog/hand coördinatie wordt bemoeilijkt
10. ADD/ADHD
11. slechte oogsamenwerking
12. W-zit
13. moeite met leren zwemmen, moeite om de schoolslag aan te leren, hoofd moeilijk boven water kunnen houden. ☑️☑️☑️☑️
Toen ik dit zag was het plaatje compleet! Het klopte helemaal. Hoe meer ik ging lezen, hoe meer ik zag waar het ‘probleem’ vandaan kwam. Ondertussen is ze 20 (!😱!) en heeft ze geleerd te compenseren. Dat gaat haar goed af, maar bepaalde dingen kosten nog steeds teveel inspanning. Ik heb een trainingsprogramma opgesteld en daar is ze volop mee bezig. Ik zie langzaamaan verbeteringen! Dit is een langdurend proces, maar het gaat goed komen! Is dit herkenbaar? Laat je kind eens testen op de primaire reflexen! Je kan hiervoor ook bij mij terecht.
Esther Boonstra, Praktijk ABraCaDabra, http://www.praktijkabracadabra.nl
Praktijk ABraCaDabra 